Akşamdan kalma'nın en berbat tarafı, bir araya gelinceye değin bir yarının akşamda bir yarının şimdide yaşıyor olması. Hiç bir şey yapmadan bekleyebilir ve bu tekleşme işini bedeninize havale edebilirsiniz. Bazen bir koca gün sürse de beden, o günü harcayıp, o günü kendine katık edip bir sonraki güne hazırlar.İkinci yol, akşamı tekrar yaşamaktır; oturup içmeye devam etmek.

Yaşlılık, sonu gelmeyecekmiş gibi devam eden kara bir kış.

Daima daha iyisi vardır.

Eğer ötesine geçebildiysen gerçekte bir sınır yok demektir.

Fazlasını kazanmayı dileyen kendinden hoşnut değildir.

Güvendeysen, kazanacaklarından vazgeçmişsin, kaybedeceğin kadarını da kaybetmişsindir zaten. Aşk güvensizlik üzerine kurulu bir oyundur. Oyunun sonunda her iki taraf da kaybeder.Güvendeysen kaybetmişsindir demektir.

Bir yanlış dört doğruyu götürür diye büyüdük. Oysa bunun doğrusu bir yanlışın çoğunlukla tüm doğruları götürürmüş.

Tıpkı nedamet gibi, sabır da iğrenç bir kelime. Çaresizliği kabullenmenin ne kadar zavallı bir durum olduğunun itirafı gibi.

Sandığının aksine, vazgeçmek bir tercih meselesi değildir, zorunluluktur. Seni özgürleştirir; iş ki yazgının henüz yazılmamış olduğunu farket. Hakiki yaşamın, yaşamaktan vazgeçtiğinde başlayacak; onsuz yapamayacağını, sahip olduğunu sandıklarını arkanda bıraktığında. Ama, sen zaten bunları biliyorsun, değil mi Vedat?

Yaşamı bir amatör tavrıyla, gereğinden fazla ciddiye almadan sürdürmeyi öğrenmek gerek!